Zbudowanie formatu multimodalnej historii choroby z uwzględnieniem modułu specjalistycznego dla potrzeb kardiologi

Elektroniczna historia choroby (EHC) ma być uniwersalnym narzędziem komunikacji pomiędzy różnymi ośrodkami medycznymi, regionalnymi i referencyjnymi, biorącymi udział w procesie leczenia pacjentów kardiologicznych.

Struktura projektowanej EHC:

• Diagnostyka
  • rozpoznanie wstępne
  • badanie przedmiotowe
  • badanie podmiotowe
  • badanie EKG
  • badania biochemiczne
  • badania obrazowe
  • rozpoznanie ostateczne
• Terapia
  • farmakoterapia
  • leczenie niefarmakologiczne

Elektroniczna historia choroby uwzględnia:

• rutynowe postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne
• najnowsze modele oceny ryzyka pacjenta
• badania diagnostyczne i zgodne z obowiązującymi standardami formy leczenia

Założenia systemu: zbudowanie elektronicznej historii choroby zbieranie i przetwarzanie metadanych na temat pacjenta i jego badań zbudowanie bazy do składowania danych multimodalnych opracowanie narzędzi do wizualizacji danych obrazowych opracowanie systemu podejmowania decyzji i oceny ryzyka w ostrych zespołach wieńcowych Narzędzia informatyczne użyte w systemie telemedycznym: wykorzystanie najnowszych technologii informatycznych - technologie gridowe interfejsy WWW aplikacje przeznaczone głównie do oprogramowania wizualnej analizy danych narzędzia open source/free software bezpieczeństwo danych: algorytmy kryptograficzne, protokoły HTPPS, odbicie lustrzane serwerów (mirroring), itp.

Struktura systemu telekardiologicznego

Standardy planowane do wykorzystywania w EHC.

Celem stosowanie standardów jest uzyskanie interoperacyjności pomiędzy różnymi systemami. Interoperacyjność technologiczna oznacza, że systemy mogą wymieniać dane i korzystać z nich. Interoperacyjność semantyczna oznacza, że systemy interpretują dane w taki sam sposób.

• HL7 (Health Level 7) - określa zasady wymiany danych tekstowych w medycynie definiując system komunikacji i formaty wiadomości.
• DICOM (Digital Imaging and Communication in Medicine) - standard wymiany informacji w diagnostyce medycznej tj. RTG, USG, CT i MRI itp.
• Clinical Document Architecture (CDA) – standard z rodziny standardów HL7 v.3 o wielopoziomowej architekturze, jest czytelny dla człowieka i może być przetwarzany maszynowo.
• SNOMED CT (Systematized Nomenclature of Medicine - Clinical Terminology ) – standard nomenklatury medycznej.
• Klasyfikacja ICD-10 (International Classification of Diseases) - Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych - międzynarodowy system diagnozy nozologicznej.
• XML Standard uniwersalnego formatu tekstowego do zapisu danych w formie elektronicznej XML.

Bezpieczeństwo danych w EHC:

• Bezpieczeństwo transmisji - stosowanie protokołów szyfrowanych zapewniających odpowiedni poziom bezpieczeństwa.
• Mechanizm śledzenia sesji - z sesją związany jest unikalny identyfikator, generowany za pomocą algorytmów kryptograficznych.
• Zabezpieczenia przed awarią serwera - mirroring: układ dwóch serwerów pracujących jako lustrzane odbicie - w przypadku awarii jednego z nich drugi przejmuje jego funkcje.

Podsumowanie:

• System może stać się punktem wyjścia do rozwoju telemedycyny oraz budowy nowoczesnych systemów teleinformatycznych na polskim rynku w różnych obszarach ochrony zdrowia.
• Użyte standardy powinny zapewniać interoperacyjność różnych systemów .
• Zintegrowanie różnych standardów kodowania .
• Rozwiązania powinny zapewniać duży poziom bezpieczeństwa danych, tak w bazie jak i podczas ich teletransmisji.